dá ouvidos a todos, mais a poucos a túa voz. Ouve a opinión dos outros, mási xulga por ti mesmo
|
dado que as guerras nacen na mente dos homes, é na mente dos homes onde toca construír as defensas da paz
|
de cantas inquedanzas nos libramos cando decidimos non ser algo, senón ser alguén
|
de cantas máis cousas se avergoñe un home, máis respetábel ha ser
|
de coña pódese dicir de todo, mesmo a verdade
|
de moito falta e de pouco sobra
|
de que serve vivir se non se ten a coraxe de loitar?
|
de tódalas cousas que son certas a máis certa é a dúbida
|
de todo o máis grande que fornece a sabedoría para termos unha vida máis feliz, o máis grande é a amizade
|
debemos loitar pola paz con instrumentos de paz
|
deberiamos pensar máis en facermos o ben que en estarmos ben; así seguro que daremos estado mellor
|
decepcionoume a natureza humana cando me decatei que se asemella moito á miña
|
decote están a xurdir feitos que contradicen as teorías
|
dedícolles esta edición aos meus inimigos, que tanto me axudaron na miña carreira
|
dediqueima a estudar a vida e non sei aínda por que nin para que serve
|
deixarás de temer cando deixes de esperar
|
déixate levar polo neno que fuches
|
déixenme emitir e controlar o diñeiro dunha nación e non ha importar quen faga as leis
|
democracia é o nome que damos ás persoas sempre que precisamos delas
|
democracia: non conseguindo facer que o que é xusto sexa forte, conseguiuse que o que é forte sexa xusto
|
demostrar que teño razón significaría admitir que podo estar equivocado
|
dende o momento que empezas a falar unha lingua estranxeira, a túa expresión facial, o movemento das mans e a linguaxe corporal mudan. Es outra persoa
|
desconfiade dos primeiros impulsos: case sempre son bos
|
descubrimos así unha realidade simple e dobre: primeiro, somos unha comunidade de pobos que fala a mesma lingua e, segundo, falala é un xeito de, entre todos, sermos homes
|
descubrir un país e invadilo foi sempre a mesma cousa
|
desculpen se lles chamo señores, mais aínda non os coñezo moi ben
|
desexo pouco, e o pouco que desexo, deséxoo pouco
|
despois de a virtude durmir, érguese con máis enerxía
|
despois de desprestixiar a virtude, este século conseguiu desprestixiar o vicio
|
despois de todo, son as relacións coas persoas o que lle dá sentido á vida
|
despois de tres aparcións na televisión, calquera alpabarda entrevistado dá a súa opinión e tamén a dos outros
|
despois veu o progreso e destruíu todo. Foi peor que a guerra, porque a guerra destrúe cousas, mais o progreso destrúe a nosa maneira de vivirmos
|
Deus creou o home e, ó non o topar suficientemente só, deulle unha compañía para lle facer sentir mellor a súa soidade
|
Deus ha perdoarme. É a súa xeira
|
Deus non pode alterar o pasado, por iso non lle queda outra que tolerar a existencia dos historiadores
|
Deus, o mesmo que unha coma, pode cambia-lo todo
|
dicer a verdade con mala fe debería considerarse deshonesto
|
dicir si a todo e a todos éche coma non existir
|
din que con cartos podes telo todo. Non é certo. Pódense mercar alimentos mais non o apetito, menciñas mais non a saúde, unha cama confortábel mais non o sono, coñecementos mais non intelixencia, aparencias mais non o benestar, diversión mais non o pracer, coñecidos mais non a amizade, criados mais non a fidelidade, cabelos canos mais non a honra, días apracibles mais non a paz. Con cartos pódese mercar a casula de todo mais non o gran. Iso non o mercan os cartos
|
dispomos de dez minutos para pórmos en prática unha idea antes dela pasar ao mundo dos soños
|
distraerse significa case sempre mudar de aborrecemento
|
ditosa a persoa que ri de si mesma; nunca non lle faltará a diversión
|
ditoso quen non espera gratitude, porque non quedará desilusionado
|
divorciarse dun home só porque non o amas é tan parvo coma casar con el porque o amas
|
dixéranme que algúns mortos eran necesarios para chegar a un mundo onde máis ninguén se mataría
|
do cerebro, e só do cerebro, xorden as nosas alegrías, praceres e riso, pero tamén as nosas dores e as nosas amarguras
|
do mesmo xeito que os amigos nos adulan, as reprobacións dos inimigos decote corríxennos
|
domina a materia, as palabras virán arreo
|
dos fumadores podemos aprende-la tolerancia. Non coñezo nin sequera un que se veña queixando dos non fumadores
|
dos meus disparates de xoventude, o que máis me enfastía deles non é o telos cometido, senón o non poder cometelos de novo
|
dúas cousas me sorprenden: a intelixencia das bestas e a bestialidade dos homes
|
dubidar de si mesmo é o primeiro sinal de intelixencia
|
dun grande home sempre che hai algo que aprender, mesmo cando está calado
|
Dunha vez lin un diccionario de principio a fin, pensei que se trataba dun fermoso poema de amor dedicado a todas as cousas
|
durante a súa vida un home pode mudar de muller, de partido político ou de relixión, mais nunca de equipo de futbol.
|
