o aborrecemento é unha doenza que se cura co traballo; o pracer é só un paliativo
|
o actor é un mentireiro sincero
|
o alimento máis perigoso é a torta de casamento
|
o alporizante do amor é que se trata dun crime no que sempre fai falla un cómplice
|
o amor consiste en sobreestimar as diferenzas entre unha muller e outra
|
o amor deixa de ser un pracer cando deixa de ser un segredo
|
o amor é a espera dunha alegría que cando chega, aborrecéla
|
o amor é eterno mentres dura
|
o amor é o infinito posto ó alcance dos cans
|
o amor é o que ocorre entre un home e unha muller cando non se coñecen
|
o amor é un castigo. Somos castigados por non darmos vivido sós
|
o amor entre o alumno e o mestre é o primeiro e máis importante paso cara ó coñecemento
|
o amor fainos tolos, o matrimonio cornudos e o patriotismo malvados alpabardas
|
o amor non é cego, é présbite: a proba é que comeza a ver as chatas a medida que se afastan
|
o amor non é máis ca un xogo suxo que facemos para asegurar a continuidade da especie
|
o amor patrio non coñece as fronteiras alleas
|
o amor son as néboas que xorden do vapor dos suspiros
|
o amor ten dereito a ser deshonesto e mentireiro se é que é sincero.
|
o analfabetismo alleo fai que a escrita sexa tamén difícil
|
o arrepentimento é a firme resolución de non deixar pegadas a vindeira vez
|
o atranco máis grande para a comprensión dunha obra de arte é o tentar entendela
|
o aumento da sabedoría pode medirse axeitadamente pola diminución da bile
|
o avogado é o cómplice natural do banqueiro
|
o avogado é un cabaleiro que rescata o teu capital das poutas dos teus enemigos para se quedar con el
|
o ben pode resistir as derrotas, o mal non
|
o ben público está formado por un grande número de males privados
|
o Berlusconi é unha desas doenzas que curan cunha vacina. Para sandar do Berlusconi fai falla unha boa inxección do Berlusconi
|
o bico é un expediente xenial que permite ós namorados dicir demasiadas estupideces
|
o bo das normas é que hai moitas para escoller
|
o bo xornalismo pode e debe morder calquera man que queira darlle de comer
|
o bolsa de valores é o lugar onde os estúpidos se separan dos seus cartos
|
ó cabo só hai dous tipos de homes: os que quedan na casa e os que non
|
ó cabo, a patria é a lingua
|
o capitalismo é a estafa lícita da clase dominante
|
o capitalismo é o peor inimigo da humanidade
|
o castelán é a lingua franca dos indios de América
|
o castelán non será unha verdadeira lingua de cultura ata que a ciencia se escriba en castelán
|
o castigo do delicto é cometelo, a sanción que aplica a lei é superflua
|
o castigo serve para atemorizar ós que non queren cometer pecado ningún
|
o ceo estrelado sobre min, a lei moral en min
|
o cerne das matemáticas reside na súa liberdade
|
o cinema como a pintura, amosa o invisíbel
|
O comunismo é a unidade esencial do home coa natureza, a verdadeira resurrección da súa natureza, o naturalismo realizado polo home e o humanismo realizado pola súa natureza
|
o coñecemento é como as candeas: cando unha se usa para acender outra, non mingua a luz da primeria. Pola contra, todo se volve máis luminoso
|
o coñecemento segue a avanzar porque podemos basearnos no traballo dos grandes xenios que nos precederon
|
o consello buscado non adoita ser benvido e o consello non pedido é, sen dúbida, unha insolencia
|
o contrario dun pobo civilizado é un pobo creativo
|
o corpo médico volveuse unha ameaza para a saúde
|
o corpo, se vai ben tratado, pode durar toda a vida
|
o crecemento dos países en vías de desenvolvemento depende da desmilitarización
|
o crime organizado non é máis ca a outra cara (suxa) do dólar
|
o cristianismo fixo moito polo amor tornándoo nun pecado
|
o culto da perfección conduce sempre a preferir a mistificación que a autenticidade
|
o deber é o que esperamos dos outros
|
o deber máis nobre dun ser humano é protexer os animais da crueldade
|
O demo é agora máis arteiro, tenta facendo ricos no canto de pobres.
|
o demo é un optimista se coida que pode emperorar os homes
|
o deporte serio non ten nada que ver co xogo limpo. Está cheo de odio, envexa e fachenda, de indiferencia por cada regra e dun pracer sádico de ver a violencia. Noutras palabras, é a guerra sen armas
|
o derradeiro día do ano non é o derradeiro día do tempo
|
o desenvolvemento é como unha estrela morta, da que aínda podemos ver a luz mesmo anque se apagara hai tempo e para sempre
|
o desenvolvemento é unha viaxe con máis náufragos ca sobreviventes
|
o desenvolvemento sustentábel é coma a estrada ó inferno: pavimentado de boas intencións
|
ó destruir monumentos cómpre deixar as peañas, se cadra poden servir para outra cousa
|
o diñeiro axuda a aturar a pobreza
|
o diñeiro é o leite materno da política
|
o diñeiro é un bo servo mais é un mal señor
|
o diñeiro está a tornarse nunha cousa tan importante que en pouco tempo falaremos de Kennedy como do primeiro marido da esposa de Onassis
|
o diñeiro non pode parir diñeiro
|
o diñeiro, en canto posúe a propiedade de mercalo todo, en canto posúe a propiedade de apropiarse de todos os obxectos é, logo, o obxecto de posesión por excelencia. A universalidade da súa cualidade é a omnipresenza da súa esencia; serve, logo, como ser omnipotente
|
o disenso é a forma máis nobre de pratriotismo
|
o dispositivo máis popular para aforrar traballo hoxe en día segue a ser un marido rico
|
o divorcio é un amaño para arranxar algo que rematou mal. A batalla polo divorcio desenvólvese na retagarda. Cómpre loitar contra o matrimonio
|
o dixital é a rapidez, a eficacia. O papel é o pracer
|
o doparse para un atleta é igual que mentir e roubar para un político. Difícil de evitar
|
o egoísmo non consiste en vivir tal e como desexamos facelo, senon en querer que os outros vivan como nós desexariamos
|
o empresario ten en todo o mundo a mesma relixión
|
o enamoramento é un estado de imbecilidade transitoria
|
o encontro entre dúas personalidades é como o contacto entre dúas substancias químicas: de producirse algunha reacción, as dúas transfórmanse
|
o engado: un xeito de ouvires a resposta si sen faceres ningunha pregunta clara
|
o escándalo comeza cando a policía lle pón fin
|
o escandaloso non é que algúns banqueiros estean na cadea, senón que o resto anden ceibos
|
o escravo só ten un amo; o ambicioso tantos como persoas poidan serlle útiles á súa fortuna
|
o escritor que non explora as profundidades sempre ficará na superficie
|
o escritor que non explora o fondo das cousas ha quedar sempre aboiando
|
o estado son eu
|
o estranxeiro vive en nós. Cando fuximos do estraxeiro ou o combatemos, loitamos contra nós mesmos
|
o exceso de información esparexe a ignorancia coa ilulsión de a eliminar. Tamén a facilidade de acceso carnal degradou o sexo
|
o éxito é fácil de obter. O difícil é merecelo
|
o éxito é ter o que queremos; a felicidade é querer o que temos
|
o feito de que as persoas vulgares expresen claramente os seus pensamentos está lonxe de ser certo; e a claridade que neles se pode atopar resulta non da facilidade de expresión, senón da superficialidade das súas ideas
|
o feito de que un crente sexa máis feliz ca un ateo non ten maior relevancia que o feito de que un bébedo sexa máis feliz ca un sobrio
|
o fin pode xustificar os medios, sempre que algo haxa que xustifique o fin
|
ó final, non nos lembraremos das palabras dos nosos inimigos, senon do silencio dos nosos amigos
|
o fracaso subíuseme á cabeza
|
o fútbol debe saír xa das farmacias e das oficinas financeiras
|
o fútbol é popular porque a estupidez é popular
|
o fútbol empeza a ser unha mentira moi ben contada polos medios de comunicación
|
o fútbol non é só unha cuestión de vida ou morte, é moito máis importante ca todo iso
|
o futuro comeza cando acordo todas as mañás. Sempre atopo algo positivo para facer coa miña vida
|
o futuro dos cativos é sempre hoxe. Mañá será tarde
|
o futuro é o único tipo de propiedade que os amos conceden de bo grado ós escravos
|
o futuro gañará; no ciberespacio non haberá propiedade privada. Eis o DotComunismo
|
o futuro pertence ós que ven as oportunidades antes de que se fagan evidentes
|
o galo canta ata a maña na que ha de acabar na pota
|
o gas é unha arma máis misericordiosa co explosivo de alta potencia, e obriga ao inimigo a aceptar unha decisión con menos perdas humanas que calquera outro instrumento de guerra.
|
o gran mérito da sociedade é que nos fai apreciar a soedade
|
o grao de civilización dunha sociedade pode xulgarse ó entrar nos seus cárceres
|
o home adoita ter dúas razóns para facer unha cousa: a que lle acae e a verdadeira
|
o home bo é intelixente, o ruín é, amais, imbécil. As actitudes morais e intelectuais van xuntas
|
o home chega novato a cada limiar da vida
|
o home cultiva mil rosas e non atopa nelas o que buscaba; mais podería atopalo nunha soa
|
o home do terceiro milenio terá a cultura de Bush, a honestidade de Berlusconi e a bondade de Putin
|
o home é a única criatura que nega ser o que é
|
o home é o único animal que se acora, ou que precisa facelo
|
o home é rico unha vez que se familiarizou coa penuria
|
o home é un animal cun formidábel talento para a adaptación
|
o home é un animal domesticado que, ao longo dos séculos, controlou outros animais con fraude, violencia e crueldade
|
o home é un animal racional que sempre perde o tino cando se lle pide que actúe baixo os ditados da razón
|
o home é un animal social que rexeita ós seus semellantes
|
o home é un aprendiz, a dor é o seu mestre
|
O home está composto nun 80% de auga, así é que non é de estrañar que estea contaminado
|
o home está condicionado completamente ao comportamento produtivo pola organización do traballo e fóra da fábrica mantén a mesma apariencia e a mesma cabeza
|
o home está sempre disposto a morrer por unha idea, mais coa condición de que esa idea non lle quede ben clara
|
o home máis rico é o que ten os praceres máis baratos
|
o home non sabe máis cós outros animais; sabe menos. Eles ben saben o que lles cómpre saber. Nós non
|
o home non ten demasiado respecto por si mesmo, mais tampouco non o ten polos demais
|
o home non vive só de palabras, aínda que ás veces teña que comelas
|
o home produce maldade como as abellas producen mel
|
o home que non coñece a cólera non coñece a bondade
|
o home que non le nada é máis culto ca o que só le os xornais
|
O home que non perde a cabeza por certas cousas é que non ten razón que perder
|
o home que ós 50 anos ve o mundo do mesmo xeito que o vía ós 20 desperdiciou 30 anos da súa vida
|
o home que perde a honra polo negocio, perde o negocio e a honra
|
o home que tenta conquistar o afecto dos outros con boas accións coñecerá a amarga experiencia da ingratitude
|
o home sen imaxinación non ten ás
|
o idealismo aumenta en proporción directa á distancia que nos afasta do problema
|
o idealismo é a nobre toga coa que os señores da política envolven a súa ansia de poder
|
o idealismo está moi ben, mais cando se achega á realidade vólvese prohibitivo
|
o importante non é a idea, senón chegar até as últimas consecuencias
|
o importante non é facer moitas cousas, senón facelas con moito amor
|
o importante non é o que se di, senón o que non cómpre dicir
|
o importante non é ter unha chea de ideas, senón vivir unha delas
|
o inferno e o paraíso parécenme desproporcionados. As accións dos homes non merecen tanto
|
o inimigo marcha diante de nós
|
o instinto asasino, entre moitos outros instintos, é intrínseco ó ser humano. Van da man: home e morte, home e crueldade, home e sangue. Non é agradabel, mais é seguramente así
|
o libre desenvolvemento de cada un é a condición para o libre desenvolvemento de todos
|
o libro é unha das posibilidades de felicidade que temos a humanidade
|
o libro máis importante para un comunista coma min é a Biblia
|
o libro no que foi escrito todo o saber dos libros pedía axuda para non ser comido polo rato. O rato ría
|
o libro será a salvación da humanidade
|
o límite da audacia consiste e saber ata onde se pode chegar demasiado lonxe
|
o luxo fai baixar a riqueza e medrar a pobreza
|
o maior fornecedro de violencia no mundo de hoxe: o meu propio goberno
|
o maior pecado é o de nacermos
|
o maior perigo na vida é tomar demasiadas precaucións
|
o máis alto heroísmo para un individuo, como para un pobo, é saber enfrontar o ridículo
|
o máis importante da comunicación é escoitar o que se di
|
o máis prolífico periodo de pesimismo chega ós vinte e un pouco máis ou menos, cando tentamos por primeira vez facer realidade os nosos soños
|
o mal que facemos non nos causa tanto odio e hostilidade como as nosas boas accións
|
o mal que os homes fan sobrevívelles; o ben é muitas veces enterrado cos seus osos
|
o malo de seres puntual é que non hai alí ninguén para cho agradecer
|
o marabilloso da guerra é que o xefe dos asasinos fai bendecir as súas bandeiras e invoca a Deus solemnemente antes de se lanzar a exterminar ós seus semellantes
|
o matrimonio é a principal causa do divorcio
|
o matrimonio é coma os cogomelos: cando nos decatamos de se son bos ou ruíns, xa é demasiado tarde
|
o matrimonio non é máis co troco de malos humores polo día e cheiros pola noite
|
o matrimonio, na vida, é coma un duelo no meido dunha batalla
|
o medo á soedade é maior có medo ó compromiso, por iso casamos
|
o meirande vehículo de violencia arestora en todo o mundo é o goberno dos Estados Unidos
|
o mellor argumento contra a democracia é unha conversa de cinco minutos co votante medio
|
o mellor da vida non se procura, atópase
|
o mellor do esquecemento é o recordo
|
o mellor do futuro é que só chega unha vez ó día
|
o mellor don que a natureza deu ao home é a brevidade da súa vida
|
o mellor negocio dos ricos é unha rifa entre os pobres
|
o mellor xeito de aprender a facer unha película é facer unha
|
o mellor xeito de gozar de moita liberdade é concedéndollela aos outros
|
o mentireiro debe lembrar que, para a xente crer nel, só lle fai falla dicir as mentiras necesarias
|
o mercado é un lugar onde os homes poden enganarse uns ós outros
|
o mestre mediocre fala. O bo mestre explica. O excelente mestre demostra e o gran mestre inspira
|
o meu gato fai aquelo que me prestaría facer a min, mais con menos literatura
|
O meu optimismo baséase na certeza de que esta civilización se afunde. O meu pesimismo en todo o que fai para nos arrastra tras de si na súa caída
|
o meu soño é o de Picasso: ter moito diñeiro para poder vivir tranquilo coma os pobres
|
o momento no que un home se cuestiona sobre o significado e o valor da vida, entón é que está doente
|
o monopolio ou a posesión da propiedade en mans duns poucos é unha maldición para a humanidade
|
o morrer é horrible, mais a idea de ter que morrer sen ter vivido abondo é insoportable
|
o mundo debería rir máis, mais despois de comer
|
o mundo é maternal para os homes e machista para as mulleres
|
o mundo é testemuña dun terríbel crime contra os dereitos humanos que se comete en Gaza, onde hai un millón e medio de seres humanos que son apreixoados case sen acceso ó mundo exterior. Un pobo enteiro está sendo brutalmente castigado
|
o mundo é un cárcere onde vale máis estar nunha cela de illamento
|
o mundo está cheo de libros marabillosos que ninguén le
|
o mundo esta destinado a ser cada día máis pavero, por iso os humoristas son os verdadeiros precursores da civilización futura
|
o mundo está dividido entre aqueles que non dormen porque teñen fame e aqueles que non dormen por mor dos que teñen fame
|
o mundo había ser máis pacífico se todos fosemos ateos
|
o mundo non é un espectáculo é un campo de batalla
|
o mundo non é verdadeiro, mais é real
|
o mundo posúe as estruturas da linguaxe e a linguaxe posúe as formas da mente
|
o mundo progresa mercé ás cousas imposibles que se tornaron reais
|
o narcotráfico non se pode legalizar porque hai moitos cartos polo medio
|
o neno non é un recipiente para encher, senón un lume para prender
|
o noso gran tormento na vida resulta do feito de que estamos eternamente sós, e todos os nosos esforzos e todas as nosas accións están destinadas a fuxir desta soidade
|
o noso sistema económico actual é unha máquina que destrúe o medio natural e produce millóns de perdedores cos que ninguén sabe o que facer
|
o obreiro faise máis pobre canta máis riqueza produce
|
o obxectivo da educación é substituír unha mente baleira por unha aberta
|
o obxectivo da existencia é conciliar a luminosa opinión que temos de nós mesmos coas cousas horribles que os demais pensan de nós
|
o optimista pensa que este é o mellor dos mundos posibles. O pesimista teme que iso sexa verdade
|
o partido demócrata é o que di que o goberno te ha facer máis listo, mási alto, máis rico e que ha quitar os restrollos do teu xardín. O Republicano é o partido que di que o goberno non funciona e entón gañan as eleccións e demóstrano
|
o pasado é un prólogo
|
o patriotismo é a menos perspicaz das paixóns
|
o patriotismo é crer que o teu país é superior polo feito de naceres nel
|
o pensamento é resultado da linguaxe
|
o pensamento é sempre un gran de area na engranaxe do poder
|
o pensamento morre na boca
|
o pensar é o máis difícil que existe
|
o pensar non manca
|
o peor delito do home é nacer
|
o peor dos males non é a morte, senón querer morrer e non conseguilo
|
o peor que lle pode acontecer a un xenio é que alguén o entenda
|
o pesimismo ten que ver coa intelexencia; o optimismo, coa vontade
|
o poeta é como aquel príncipe das nubes, que mora nas treboadas e se ri do arqueiro, exiliado na terra no medio dos berros, que non pode camiñar por mor das súas ás de xigante
|
o poeta vale aquelo que vale o seu mellor poema
|
o político é un acróbata: tense en pé afirmando o contrario do que fai
|
o político pensa nas vindeiras eleccións, o estadista na próxima xeración
|
o pouco que sei débollo á miña ignorancia
|
o pracer de vivir sen pena ben paga a pena de vivir se pracer
|
o pracer máis concreto desta vida é o van pracer das ilusións
|
o premio por un traballo ben feito é a posibilidade de facer outro traballo ben feito
|
o prezo que se paga ao emprender unha profesión ou unha vocación é o de coñecer intimamente o seu lado suxo
|
o prihibicionismo non crea máis ca problemas
|
o primeiro mito da xestión é que existe. O segundo mito da xestión é que o éxito equivale á habilidade
|
o primeiro que ha facer unha muller que quere a un home é botar a correr
|
o primeiro requisito dun xefe de estado é a lentitude cerebral, cousa que non sempre é doado acadar
|
o primeiro síntoma da morte é o nacemento
|
o primeiro xesto revolucionario é chamar as cousas polo seu nome verdadeiro
|
o principal obxectivo da política é manter á poboación alarmada e, por iso, adoecida porque a conduzan á seguridade ameazándoa cunha interminable serie de falsas alarmas, todas elas imaxinarias.
|
o principal obxectivo do educador é formar autodidactas
|
o príncipe é o primeiro servidor do seu Estado
|
o principio da educación é predicar co exemplo
|
o problema cos bufóns políticos é que son elixidos
|
o problema da humanidade é que os alpabardas están certos de todo e os intelixentes están cheos de dúbidas
|
o problema non é o que ignoramos, é o que temos por certo e, porén, non o é.
|
o público ten unha curiosidade insaciábel de sabelo todo, agás o que paga a pena saber
|
o que chamamos 'progreso' é a substitución dun atranco por outro
|
o que desexe a presidencia ata o punto de pasar dous anos a organizar e xestionar a campaña electoral non é digno de confianza para o cargo
|
o que está namorado de si mesmo ten polo menos esa avantaxe: non atopa moitos rivais
|
o que está no corazón do sobrio está na lingua do ebrio
|
o que eu desexo é que todo sexa circular e que non haxa, por así dicilo, nin comezo nin final, senón polo contrario, a idea dun conxunto harmonioso, o da vida
|
o que fai insoportable a vaidade dos outros é que ofende á nosa
|
o que fai ós homes sociables é a súa incapacidade para toleraren a soidade
|
o que fai terríbel este mundo é que nos esforzamos coa mesma paixón en procurar ser felices nós e en impedírllelo ós outros
|
o que máis me impresiona dos Estados Unidos é como obedecen os pais a seus fillos
|
o que máis temo é o inverno da memoria
|
o que non castiga o mal, manda que se faga
|
o que non é útil ao enxame non é util para a abella
|
o que non pode ser dito, ha de ser calado
|
o que non sabe ningunha lingua estranxeira non sabe nada da súa propia
|
o que nunca un can tivo non pode saber o que é amar e ser amado
|
O que nunha discusión fai valer a súa autoridade, non está a utilizar a súa intelixencia senón a súa memoria
|
o que obedece é case sempre mellor co que manda
|
o que pensamos da morte só ten importancia porque nos fai pensar sobre a vida
|
o que recibe máis, recibe en función dos outros. Non é maior, nin mellor, é máis responsábel. Debe servir máis. Vivir para servir
|
o que se decata das súas propias chatas non ve as dos demais
|
o que se prolonga non é a vida, é a vellez
|
o que sempre fai que o Estado se torne nun inferno é xustamente a tentativa do home de tornalo nun paraíso
|
o que temos en común é que todos somos diferentes
|
o que ti coidas que é o cume non é máis ca un chanzo
|
o que vai devagar, chega lonxe e non lle ha custar
|
o que vive esteticamente vive sempre só no intre
|
o salario do máis alto dirixente dunha gran empresa non é unha recompensa polos resultados obtidos. Moitas das veces trátase dun xesto afectuoso para consigo mesmo
|
o segredo da feliciade é ceder ás tentacións
|
o segredo do éxito é a sinceridade. Se logras finxila, é túa
|
o segredo do éxito reside na honestidade e no comportamento correcto. Se dás finxido os dous, conseguíchelo
|
o segredo que máis lle custa gardar a un home é a opinión que ten de si mesmo
|
o ser humano é a terra que camiña
|
o sexo calma a paixón, o amor provócaa
|
o signo máis evidente de que se achou a verdade é a paz interior
|
o socialismo só pode chegar en bicicleta
|
o sorriso é a distancia máis curta entre dúas persoas
|
o tempo da desgana, das medias medidas, dos expedientes apaciguadores e frustrantes, dos adiamentos, está a chegar á fin. No seu lugar, estamos a entrar nun período de consecuencias
|
o tempo é a única cousa que non se pode volver
|
o tempo e as horas pasan mesmo no peor dos días
|
o tempo é o máis importante: é un sinónimo da propia vida
|
o tempo é o mellor autor. Atopa sempre o final perfecto
|
o traballador é tanto máis barato cantas máis mercadorías produce
|
o traballo acurta os días e alonga a vida
|
o traballo afasta de nós tres grandes males: o aborrecemento, o vicio e a necesidade
|
o traballo é o abeiro daqueles que non teñen nada mellor que facer
|
O único para o que serven os nosos coñecementos é para morrer con sufrimentos máis atroces dos que teñen os animais, que nada saben
|
o único progreso verdadeiro é aprender a se trabucar sen axuda
|
o único que desexo é non ter desexos
|
o único que dicimos é dádelle unha oportunidade á paz
|
o único que separa un home e o que querw da vida é decote a súa vontade de experimentar e a fe de que é posíbel
|
o único tirano no mundo que eu podo aceptar é a miña conciencia
|
o único xeito de evitar que os outros coñezan os nosos propios límites consiste en non superalos
|
o único xeito de manter a saúde é comer o que non se quere, beber o que non presta e facer o que se preferiría non facer
|
o único xeito de protexer a soidade é ferir a todo o mundo, comezando por aqueles que amamos
|
o urbanismo é a apropiación do medio natural e humano polo capitalismo que, desenvolvéndose loxicamente coa dominación absoluta, pode e debe agora refacer a totalidade do espazo co seu propio decorado
|
o uso é o mellor mestre dunha lingua
|
o valor é o temor de ser considerado cobarde
|
o vaticano representa a forza máis reaccionaria que existe en Italia. Para a igrexa, os gobernos que limitan os seus privilexios son despóticos e providencias aqueles que, coma o feixismo, os incrementan
|
ó vencedor non se lle preguntará despois se dicía verdade. Durante os preparativos e o comezo dunha guerra non é o dereito, senón a vitoria o que importa
|
o vencedor pertence ao seu botín
|
o vento nunca zoa da banda favorábel para aquel que non sabe cara a onde ir
|
o verbo "ler" non acepta o imperativo; partilla este trazo con outros verbos como "amar" e "soñar"
|
o verdadeiro espello dos nosos discursos é o curso das nosas vidas
|
o verdadeiro éxito é chegar a ser a mellor persoa posíbel
|
o verdadeiro poder reside nas mans dos que controlan os medios de comunicación
|
o verdadeiro pracer é o desprezo polo pracer
|
o verdadeiro propóstito do socialismo é, precisamente, superar e avanzar alén da fase depredadora do ser humano
|
o verdadeiro valor dun ser humano está determinado pola súa capacidade de conseguir liberarse del mesmo
|
o viaxar só serve para amarmos máis o noso recanto natal
|
o vicio é unha criatura tan horrible que canto máis a miras máis che gusta
|
o viño prexudica gravemente a saúde (mental) de quen non o bebe
|
o xornalismo é á historia como unha rameira a unha muller honrada
|
o xornalismo é só a arte de encher un espacio en branco
|
o xornalista é encirrado pola presa do peche da edición. Escribe peor se ten tempo abondo
|
o xurado está composto por doce persoas escollidas para decidir quen ten o mellor avogado
|
observa os teus pensamentos... tornaranse as túas palabras. Observa as túas palabras... tornaránse as túas accións. Observa as túas accións... tornaránse os teus hábitos. Observa os teus hábitos... tornaranse o teu carácter. Observa o teu carácter... tornarase o teu destino
|
obtiven do alcol moito máis do que o alcol obtivo de min
|
odiei os anos que pasei no Parlamento tanto como odiei os anos que pasei no instituto Azeglio de Turín. Unha perda de tempo infinitamente inútil
|
ofrecer cultura é ofrecer sede; o resto é unha consecuencia
|
ogallá fose tan fácil descubrir a verdade como revelar a mentira
|
ogallá o certificado de defunción de cada ser humano fose escrito na mesma lingua có certificado de nacemento
|
ollo por ollo e o mundo acabará cego
|
onde hai moita luz, a sombra é máis escura
|
onde non hai humor non hai humanidade; onde non hai humor está o campo de concentración
|
onde se queima xente, acábase tamén queimando xente
|
optimista é aquel que pensa que as cousas xa non poden ir para peor
|
organicei sempre a miña vida para morrer con trescentos remorsos, mais con ningunha señardade
|
os adulóns parécense aos amigos como os lobos se parecen aos cans
|
os alumnos comen o que os profesores xa dixeriran
|
os amigos son aquela parte da raza humana con quen podemos ser humanas
|
os amos deste país saben a verdade: chámase o soño americano porque hai que estar durmido para crer nel
|
os analfabetos do século XXI, non serán aqueles que non saiban ler e escribir, senón máis ben aqueles que non poidan aprender, desprender o aprendido e volver a aprender
|
os avogados son as únicas persoas para as que a ignorancia da lei non está punida
|
os avogados son os únicos delincuentes cuxos xuíces han ser necesariamentes escollidos entre eles
|
os bancos concebíronse a partir da iniquidade e naceron do pecado. Os banqueiros son os donos do mundo. Se llo quitamos pero lles deixamos a posibilidade de fabricar diñeiro, de seguida hano volver a comprar. Porén, quitádelle ese poder e todas as grandes fortunas, como a miña, han desaparecer, e compriría que desapareceran para que este fose un mundo máis feliz e mellor para vivir. Mais se queremos seguir sendo escravos dos banqueiros e pagar os custes da nosa propia escravitude, entón deixádeos que sigan creando diñeiro
|
os bens superfluos tornan a vida superflua
|
os camiños da lealdade son sempre rectos
|
os camiños vanse facendo ó andarmos
|
os cidadáns son sometidos a tantas sondaxes de opinión que xa non teñen opinión ningunha
|
os ciúmes son ladridos de can que atraen os ladróns
|
os colosos de internet son cada vez máis os intermediarios entre produtores e consumidores
|
os criminais de onte son os señores de hoxe e os criminais de hoxe serán os señores de mañá
|
os defectos alleos parécense demasiado aos nosos
|
os dereitos aumentan automaticamente para o que cumpre coas súas obrigas
|
os dereitos dos animais están por diante de calquera relixión
|
os descubrimentos non axudan ao Terceiro Mundo, aumentan a inxustiza
|
os déspotas saben resolver todos os problemas agás o mis grave: eles mesmos
|
os días inesquecibles na vida dun home non pasan de cinco ou seis. Os outros son só para facer vulto
|
os diccionarios necesitan ser corrixidos continuamente, como os mapas
|
os dicionarios son coma os reloxos: o peor é mellor ca nada e non nos podemos fiar nin do mellor
|
os ditadores poden mudar as leis, mais non os costumes
|
os Don Quixote de hoxe non loitan contra senon a favor dos muiños de vento
|
os especialistas son persoas que recuncan sempre nos mesmos erros
|
os Estados Unidos é un país que non sabe onde vai, mais que está enfoutado en ser o primeiro en chegar
|
os Estados Unidos parecen estar destinados pola providencia a inzar a América de miseria en nome da liberdade
|
os filósofos limitáronse a interpretar o mundo de varias formas; mais agora trátase de transformalo
|
os gobernos nunca aprenden. Só as persoas aprenden
|
os grandes acontecementos do mundo teñen lugar no cerebro
|
os grandes amores comezan dun xeito moi preciso: Cando un a ve pregúntase, quen é esa alpabarda?
|
os grandes homes son os que máis sós están
|
os historiadores menten con documentos, os novelistas menten coa imaxinación
|
os homes constrúen demasiadas murallas mais non abondas pontes
|
os homes mudan de sentimentos e de comportamentos coa mesma rapidez que mudan de intereses
|
os homes nacen ignorantes, non parvos; a parvada vén por mor da educación
|
os homes non podendo eliminar a morte, a miseria, a ignorancia, pensaron que para seren felices, o mellor era non pensar niso
|
os homes non se avergoñan de pensar cousas sucias: mais avergóñanse ao pensar que se lles poidan atribuír estes pensamentos sucios
|
os homes non serán virtuosos a menos que non teñan a ocasión de ser viciosos
|
os homes non son prisioneiros do destino, sono das súas opinións
|
os homes nunca practican o mal de xeito tan completo e entusiasta coma cando o fan por crenzas relixiosas
|
os homes que se gabaron de facer unha revolución decatáronse ó outro día de que non sabían o que estaban a facer, que a revolución que fixeron en nada se parecía á que quixeron facer
|
os homes que se levan coas mulleres, son os mesmos que dan vivido sen elas
|
os homes só se volven heroes cando non poder ser outra cousa
|
os homes son sempre sinceros. Só mudan de sinceridade, iso é todo
|
os homes teñen reflexos lentos; en xeral, lévalles varias xeracións comprender
|
os homes teñen unha opinión completamente errada sobre a súa posición na naturez; e o erro é incorrexíbel
|
os homes tornáronse ferramentas das súas propias ferramentas
|
os homes...non empregan as palabras máis que para oculta-los seus pensamentos
|
os ingleses admiran instintivamente a calquera que non teña talento e que non se gabe diso
|
os italianos están sempre dispostos a correr en auxilio dos vencedores
|
os italianos perden guerras como se fosen partidos de fútbol, e partidos de fútbol como se fosen guerras
|
os laboratorios farmacéuticos saben máis de crear enfermidades axeitadas para os fármacos existentes ca de crear fármacos axeitados para as enfermidades existente
|
os ladróns respectan a propiedade, desexan só que a propiedade pase a ser súa para poderen respectala mellor
|
os larpeiros cavan a súa foxa cos dentes
|
os lazos que vencellan o respeto duns cos outros son xeralmente vencellos de necesidade
|
os lectores son personaxes imaxinarios creados pola fantasía dos escritores
|
os libros respéitanse usándoos
|
os libros teñen orgullo de seu: ó emprestalos, xa non volven máis
|
os libros teñen os mesmos inimigos que os homes: o lume, a humidade, os animais, o tempo e mais o seu propio contido
|
os malentendidos son o xeito máis frecuente de comunicación entre a xente
|
Os malos existen porque hai bos; elimina ós bos e os malos desaparecerán paseniñamente
|
os malos libros provocan malos hábitos e os malos hábitos provocan bos libros
|
os maridos son bos amantes, sobretodo cando traizoan as súas mulleres
|
os matrimonios novos non saben ben o que lle deben á televisión. Antes había que falar co cónxuxe
|
os media son un xoguete nas mans dos ricos e os ricos úsanos para se enriquecer aínda máis
|
os médicos administran menciñas que coñecen poudo, a doentes que coñecen menos, para curar doenzas que non coñecen nada en absoluto
|
os médicos sonche coma os avogados; a única diferencia é que os avogados róubanche, e os médicos amáis de roubarche, mátante
|
os mozos teñen aspiracións que nunca se levarán a cabo, os vellos lembranzas do que nunca sucedeu
|
os naturais sanguinarios, no tocante aos animais, mostran unha propensión natural á crueldade
|
os nenos atopan todo na nada, os homes non topan nada en todo
|
os norte-amercianos son portadores sans de democracia
|
os nosos amigos coñécennos na prosperidade, na adversidade coñecémolos nós a eles
|
os nosos burgueses non contentes con ter ás mulleres e ás fillas dos seus obreiros ó seu dispor, sen falar das prostitutas, goréntalles seducir as súas esposas mutuamente
|
os outros non te deixarán vivir como queres, mais se foses forte de máis, polo menos non terás que vivir como eles queren
|
os pacifistas son como as ovellas, que cren que os lobos son vexetarianos
|
os partidos de hoxe son, sobre todo, máquinas de poder e de clientelismo
|
os patos poñen ovos en silencio, as pitas cacarexan como tolas. O resultado? Toda a xente come ovos de pita
|
os pensamentos retroceden, os obxectos avanzan
|
ós pequenos ladróns aforcámolos e ós grandes situámolos en cargos públicos
|
os pícaros nunca se distinguiron moito or escoitar ós adutos, mais nunca deixarán de arremedalos
|
os pobos indíxenas son a reserva moral da humanidade
|
os pobre van á guerra para morrer polos caprichos, os excesos e os excesos de outros
|
os poetas inmaduros imitan; os poetas maduros rouban
|
os poetas non teñen pudor a respecto das súas experiencias: explótanas
|
os poetas son homes que conservaron os seus ollos de neno
|
os políticos falan en nome dos seus partidos, e os partidos non se enganan, non se enganaron, e non se enganarán nunca
|
os políticos son certamente os camareiros dos banqueiros
|
os políticos son iguais en todas as partes. Prometen construír pontes mesmo onde non hai río
|
os políticos son persoas que, cando ven a luz ó final do túnel, saen e mercan máis túnel
|
os que escriben como falan, aínda que falen moi ben, escriben moi mal
|
os que falan muito non dicen nada
|
ós que non pensan, viríalles ven de cando en vez reorganizar os seus prexuízos
|
os que nos asoballan poden ser tan cribles coma os que nos educan?
|
os que soñan de día saben moitas cousas que ignoran os que só soñan de noite
|
os que triunfan , sexa do xeito que sexa, non han sentir vergonza ningunha
|
os que vivides seguros nas vosas casas quentiñas, os que vos atopades, ó volverdes pola tarde, a comida quente e as faces amigas: considerade se é un home o que traballa na lama, o que non coñece a paz, o que loita pola metade dun panciño, o que morre por un si ou por un non.
|
os rapaces de hoxe en día pensan que o diñeiro é todo e cando medren saberán que é así
|
os satisfeitos, os felices, non aman; adormecen nos seus costumes
|
os seres humanos pódense dividir en tres grupos: Os mortos de cansanzo, os mortos de aborrecemento e os mortos de preocupación
|
os seres humanos teñen só dous modos operativos: irresponsabilidade e pánico.
|
os seus fins eran absolutamente respetables, como se acostuma dicir: ou sexa, despoxar a unha señora da súa fortuna mediante o casamento
|
os simios antropomorfos e os babuínos non falan, porque de o faceren os homes obrigaríanos a traballar
|
os soños tórnase realidade; se non fose así, a natureza non nos incitaría a soñar
|
os tasmanios, que nunca cometeran adulterio, xa están extintos
|
os tolos abren os camiños que despois han percorrer os sabidos
|
os tradutores son coma os pintores retratistas, poden embelecer a copia mais esta ha de parecerse sempre ó orixinal
|
os tradutores son os cabalos de tiro da cultura
|
os únicos que están sempre de volta de todo son os que non foron nunca a ningures
|
os xornalistas non cren as mentiras dos políticas, mais o que é peor aínda, repítenas
|
os xoves ilusiónanse co seu futuro, os vellos co seu pasado
|
ou posuímos a capacidade de destruír con argumentos a opinión contraria ou debemos deixala expresarse. Non é posible destruír unha opinión coa forza, porque iso bloquea todo desenvolvemento libre da intelixencia
|
ouh! non uses grandes palabras, significan tan pouca cousa
|
