na confusión que temos un con outro, felices de estáremos xuntos, a faláremos sen dicir uha palabra
|
na verdade a xente non quer a guerra, pero é ben sinxelo; todo el que hai que fer é dicirlles que están a ser atacados e denunciar os pacifistas por falta de patriotismo e que poen el país en perigo. Iso funciona el mesmo en todos os países
|
na verdade eu considero que para traducir un texto hai que o entender, mais entendelo significa que se ten vivido no mundo e se ten tratado coa realidade física, e non é unha mera manipulación das palabras
|
nacemos príncipes, mais el proceso civilizador tórnanos en sapos
|
nada é bonito desde todos os puntos de vista
|
nada máis aquel que non espera nada é libre de todo
|
nada máis ás persoas cultas lles presta aprender; aos ignorantes préstalles ensinar
|
nada máis me fío nas estastísticas que eu manipulei
|
nada máis os idiotas tein dúbidas. Estás seguro? Sen dúbida
|
nada máis os mortos tein o dereito de perdoar mentres que os vivos non tein dereito de esqueicer
|
nada no mundo é máis difícil que a franqueza e nada é máis doado que a adulación
|
nada se edifica sobre a pedra, todo sobre a area, pero nós temos que edificar como se a area fose pedra
|
nalguhas ocasiois, as malas palabras son as mellores
|
namais a vixilancia da opinión pública garante el futuro duha sociedade
|
namais el silencio é grande, el resto é debilidade
|
namais escuitamos as preguntas para as que temos uha resposta
|
namais hai uha cousa no mundo que non engana: as aparencias
|
namais hai un ben: a sabedoria, e un mal: a ignorancia
|
namais inventamos co recordo
|
namais lle faltaba un defecto para ser perfecta
|
namais os grandes homes tein grandes defectos
|
namais os mortos ven a fin da guerra
|
namais os valentes saben perdoar, mais non os covardes, non é parte da súa natureza
|
namais se vive uha vez, pero se el faes ben, chega
|
namais ten convicciois quen non aprofundou nada
|
nas cuestiois de importancia vital, el esencial é el estilo, non a sinceridade
|
neste mundo hai nada máis dúas traxedias: unha é non volar no que se quer; a outra é volar nel
|
neste mundo non nos femos ricos polo que gañamos, senón polo que deixamos
|
ninguén non fala mal das virtudes secretas alléas
|
ninguén non merece as túas lágrimas, e quen as merece, non che fará chorar
|
ninguén non montará nas nosas costas a menos que esteamos inclinados
|
ninguén non pode mostrar durante muito tempo uha cara a si mesmo e outra al resto da xente sen acabar dubidando de cual é a súa cara verdadeira
|
ninguén non pode vencer sen que o outro perda
|
ninguén ten dereito a ser feliz el só
|
ningún faloupo cae no sito errado
|
ningún home que coñeza a súa lingua á perfección poderá nunca dominar outra lingua
|
no fondo, a foto en si non me interesa. El que eu quero é captar uha fracción de segundo da realidade
|
non berredes pedindo auxilio de noite. Poida que espertedes os veciños
|
non é a luita a que nos obriga a ser artistas, é a arte a que nos obriga a luitar
|
non é feliz aquel a quen a fortuna non pode dar máis, senón aquel a quen non lle pode quitar nada
|
non é o pobre quen ten pouco, senón quen devece por muito
|
non é raro atopar ladrois que botan prédicas contra el roubo
|
non entendiche algo de verdade até non seres capaz de llo explicar á túa avola
|
non esperes polo momento axeitado, créalo
|
non estarías á mía busca se non me tiveses xa atopado
|
non existen as ideas prematuras, existen momentos oportunos que hai que saber esperar
|
non fai amigos quen antes non fixo inimigos
|
non habitamos un país, habitamos unha lingua
|
non hai amor máis sincero que el amor pola comida
|
non hai amor perdido entre nós
|
non hai deber tan desprezado como el deber de ser feliz
|
non hai dúas persoas que lean o mesmo libro
|
non hai fillos ilexítimos, nada máis pais ilexítimos
|
non hai grandeza onde non hai simplicidade
|
non hai máis que uha avaricia honrosa: a das palabras
|
non hai mellor investimento para cualquera comunidade que poer leite dentro dos nenos
|
non hai nada imposíbel para quen non ten que el fer
|
non hai nada máis prático que unha boa teoría
|
non hai nada mellor partillado no mundo que o sentido común: todos cren que tein abondo del
|
non hai paixón onde o egoísmo reine con tanta forza como no amor; estamos sempre máis dispostos a sacrificar a tranquilidade da persoa amada que a perder a de noso
|
non me sinto obrigado a crer que o mesmo Deus que nos dotou de sentidos, razón e intelecto pretenda que non os empreguemos
|
non miramos nunca para el que xa está feito, miramos para el que queda por facer
|
non podemos ser máis sensibles ao pracer se non o somos tamén á dor
|
non podes controlar o que che suceda, mais si podes controlar a túa actitude co que che suceda
|
non podo ter consideración alguha cos tradutores, pois se a tivese, empezaría a escribir nuha lingua universal e plana, inodora e insípida
|
non podo vivir con daquén que non poda vivir comigo
|
non quero demostrar nada, nada máis quero mostrar
|
non remembramos días, remebramos momentos
|
non se pode espetar un cuitelo nas costas de daquén vinte centímetros e despois retiralo quince para dicir que se está a facer progresos
|
non se poden traducir completamente as palabras conque menos aínda os propios pensamentos
|
non se traduz el que está escrito, tradúcese el que el autor quixo dicir; por iso, os computadores non son quen de traducir
|
non sóu o suficientemente novo para sabelo todo
|
non teño tempo de ter présa
|
non todos están condenados a ser intelixentes
|
non trates de vivir para sempre, non volarás niso
|
non uses uha expresión estranxeira, un termo científico ou uha palabra da xiria se coñeces el equivalente na linguaxe cotiá
|
non vou sentar na mesa para te ver comer co meu prato baleiro e chamarme comensal; o sentar na mesa non te fai un comensal; e o estares nos Estados Unidos non te converte en norte-americano
|
nos tempos de guerra, a verdade é unha cousa tan preciosa que debería protexerse cunha barreira de mentiras
|
nunca a alma humana se mostra tan forte e nobre como cuando renuncia á vinganza e se atreve a perdoar uha ferida
|
nunca pensei, al escribir, achegarme al pobo. Ben, de feito nunca non pensei en achegarme a ninguén
|
