a amabilidade é a lingua que o xordo ouve e o cego ve
|
a amabilidade é aos humanos el que a calor é a cera
|
a amizade faise de lealdade, non de fidelidade pasiva
|
a aprobación dos outros é un estimulante do que ás veces convén desconfiar
|
a arqueoloxía descobre el descoñecido; a diplomacia encobre el coñecido
|
a arte é a mentira que nos permite comprender a verdade
|
a arte non é un espello para reflexar o mundo, senón un martelo para bater nel
|
a arte sacude da alma a poeira acumulada na vida diaria
|
a beleza sérvelles ás mulleres para seren amadas; a estupidez para amar os homes
|
a brevidade é a alma da sabedoría
|
a burocracia é un mecanismo xigante gobernado por xente pequena
|
a causa principal da difusión da ignorancia de masa é o feito de que toda a xente sabe ler e escribir
|
a civilización progresa aumentando o número de operaciois que podemos realizar sen pensar
|
a claridade é a cortesía do filósofo
|
a coherencia require que un seña tan ignorante hoi como hai un ano
|
a compensación de termos sufrido tanto é que despois morremos como cais
|
a consciencia non nos impide cometer pecados, pero infelizmente si gozar delos
|
a continencia nada máis se obtén á forza de incontinencia; o prostíbulo defende a casa
|
a conversa só é fecunda entre espíritos dedicados a consolidar as súas propias perplexidades
|
a corrupción é como el lixo, hai que el limpar todos os días
|
a culpa dura mentres haxa remordementos
|
a dúbida é desagradábel, mais a incerteza é ridícula
|
a educación é a descuberta gradual da nosa ignorancia
|
a educación é uha cousa admirable, mais dacuando convén recordar que nada que pague a pena se pode ensinar
|
a esas ideas que aos contemporáneos lles parecen uha fantasía desprovista de contido e á posteridade uha cousa natural pertence a de introducir uha lingua común entre pobos diferentes
|
a especia humana dispón duha arma realmente eficaz: o riso
|
a espontaneidade é produto de grandes manifestaciois
|
a evolución da ameba al home parece ser evidentemente un progreso para os filósofos, mais descoñécese se a ameba partilla ou non a mesma opinión
|
a existencia dun desempregado é uha negación del dereito de vivir pior que a morte
|
a experiencia é esa cousa marabillosa que che permite recoñecer un erro cuando estás a repetilo
|
a falta de algo que se desexa é parte imprescindíbel da felicidade
|
a fantasía humana é inmensamente máis pobre que a realidade
|
a felicidade é uha cousa marabillosa: cuanto máis dás, máis che queda
|
a felicidade non é algo que se experimenta, senón algo que se recorda
|
a fidelidade é el arte de practicar el adulterio namais co pensamento
|
a fin está nos medios, como a árbore nas sementes
|
a finalidade do castigo é amellorar a quen castiga
|
a física é como el sexo. Pode dar resultados seguros, mais non por iso nos dedicamos a ela
|
a grande diferencia entre o sexo pagado e o sexo de balde é que o sexo pagado sal máis barato
|
a grandeza e el progreso moral duha nación poden medirse polo xeito que tein de tratar os animais
|
a grandeza non consiste en recibir honras, senón en merecelas
|
a guerra é a forma máis espallada de terrorismo moderno
|
a guerra é uha lección da historia que os pobos nunca recordan de máis
|
a guerra é uha masacre entre homes que non se conecen no proveito doutros que si se conecen pero non se masacran
|
a humanidade é como é, non se trata de mudala, senón de coñecela
|
a ignorancia é a maior fonte de felicidade
|
a ignorancia está máis achegada á verdade que o prexuízo
|
a imaxinación non é máis que o aproveitamento do que hai na nosa memoria
|
a lectura é para a mente o mesmo que o exercicio é para o corpo
|
a lingua é muito máis inquieta que a vida
|
a lingua internacional das xeraciois futuras será certamente uha lingua programada
|
a lingua non é máis que a redución do pensamento á súa forma máis simple
|
a mafia é el mellor exemplo de capitalismo que temos
|
a maioría da xente prefire morrer antes que pensar; de feito, a maioría faen así
|
a melancolía é a felicidade de estar triste
|
a mía norma é usar palabras que melloren el silencio
|
a mía relixión é buscar a verdade na vida e a vida na verdade
|
a miña inquedanza non é saber se sóu grande ou pequeno, senón saber se medro cada día
|
a miúdo déixase en paz a quen prende o lume e castígase a quen dá a alarma
|
a morte é algo que non debemos temer, porque, mentres somos, a morte non é, e cuando a morte é, nós xa non somos
|
a morte vivía en min e abandonoume para ir vivir a outro corpo
|
a muller é un regalo que vos escolle
|
á natura dánselle ordes namais se se lle obedece
|
a naturaleza humana é o que che fai berrar ao peón cuando es condutor e ao condutor cuando es peón
|
a obediencia é un vicio en que se cae por comodidade
|
a obscenidade non é a pornografía, a obscenidade é que uha persoa poida morrer de fame
|
a opinión pública é uha tentativa de organizar a ignorancia da xente e de elevala á dignidada coa forza física
|
a palabra é metade de quen fala e metade de quen escuita
|
a paz non é un don que Deus fai ás súas criaturas, é un don que nos facemos os uns aos outros
|
a persoa quen é máis doado enganar é un mesmo
|
a pesar da morte ser espantosa, aínda ha de selo máis o feito de vivir para sempre sen morrer
|
a pescuda sobre as enfermidades avanzou tanto que actualmente é cuase imposible atopar ninguén sao
|
a pluma é a lingua da mente
|
a pobreza da linguaxe enfeblece: pode converternos en escravos das ideas alleas
|
a poesía amécelle vida á vida
|
a poesía é a arte de meter o mar nun vaso
|
a propiedade é uha trapela; o que cuidamos que posuímos o certo é que nos posúe
|
a raza humana non é quen de aturar demasiada realidade
|
a regra básica del capitalismo é 'tu ou eu', non 'tu e eu'
|
a riqueza dos pobres depende dos fillos; a dos ricos, dos pais
|
a sabedoría non está en destruír os ídolos, senón en non crealos
|
a simplicidade é uha forma de verdadeira grandeza
|
a solidade é algo bonito, mais precisas de daquén para cho dicir
|
a televisión é a primeira cultura enxebremente democrática, a primeira cultura disponible para todos e enteiramente baseda no que a xente quer. O problema é o que a xente quer
|
a terra pertence aos sous propietarios, mais a paisaxe pertence a quen sabe apreciala
|
a Terra ten unha pel, e esa pel ten enfermidades. Unha desas enfermidades chámase 'home'
|
a ti, lingua santa / a ti adórote / máis que toda a prata, / máis que todo o ouro
|
a torga máis grande para a comprensión dunha obra de arte é o tentar entender nela
|
a única alegría do mundo é comezar. É bon vivir porque vivir é comezar, sempre, a cada instante
|
a única maneira de protexer a nosa cultura é aceptar póla en perigo
|
a única misión das clases populares é daren bon exemplo
|
a única tendencia no cinema de hoxe é facer uha chea de diñeiro
|
a verdade é o máis valioso que temos; aforrémola
|
a verdade é totalmente interior. Non habemos buscala fóra de nós nin querer realizala luitando con violencia contra inimigos exteriores
|
a verdade sobre as intenciois dun home non se averiguan preguntándollo
|
a verdadeira ignorancia non é a falta de conecemento, senón o rexeitamento del
|
a vida é como tocar o violín en público, mentres se aprende a tocar o instrumento
|
a vida é como un autobús, cando podes sentar, xa é a fin da liña
|
a vida é como un sumidoiro; o que sacas depende do que metiche
|
a vida é el parangón das palabras
|
a vida é o que che sucede mentres estás a facer outros planos
|
a vida é uha enfermidade hereditaria
|
a vida parou de ser un chiste para min; non lle vexo a gracia
|
a vida quítalles demasiado tempo aos homes
|
a virtude dos pais é un grande dote
|
a xente arruína máis as cousas coas palabras que co silencio
|
a xente berra para non se sentir
|
a xente de poucas palabras é a xente mellor
|
a xente que non ri nunca non é xente seria
|
a xente simpatiza máis coa infelicidade que coa felicidade
|
a xente viaxa para se sorprender coas montañas, os mares, os ríos, as estrelas, mais pasan por si mesmos sen se marabillaren
|
admiro os homes de máis de setenta anos; ofrecen sempre ás mulleres un amor para toda a vida
|
adulto? endexamais
|
agora vexo el segredo para facer persoas mellores: medar al aire libre e comer e mais durmir cóa terra
|
al século vinte podemos perdoarlle todo, mesmo as dúas guerras mundiais e as sucesivas, mesmo os desfiles de moda e as carreiras de fórmula un, mais non o pecado de ter sacrificado el cinematógrafo pola televisión
|
algúns considéranse perfectos apenas porque son esixentes consigo mesmos
|
alguns países pobres son orgullosos e desexarían resolver os seus problemas sen axuda, mais, felizmente, as multinacionais non podem deixar de se sacrificar por eles
|
antes de cambiar de idea, asegúrate de que xa tías uha
|
antes de víremos, al mundo non lle faltaba nada; despois de marcháremos, non lle faltará nada
|
antes ou despois, abriranse as grandes alamedas por onde pasará el home libre para construir uha sociedade mellor
|
ao primeiro, a comprensión; despois, xa só a emoción
|
aprender a falar é aprender a traducir
|
aprendéronnos a crer que a beleza non precisa de ser útil e que o útil non ten ha a ser bonito. Quero demostrar que unha cousa útil tamén é bonita
|
aquí vive un home libre; ninguén o serve
|
as cadéas del matrimonio son tan pesadas que se precisan dúas persoas para as levar e, ás veces, tres
|
as fábricas de armas axudan a combater o desemprego?
|
as grandes naciois tein actuado sempre como gánsteres e as pequenas como prostitutas
|
as historias son os nosos soños, e os nosos soños son a nosa vida
|
as ideas, como as pulgas, saltan de persoa en persoa mais non pican a todos
|
as lágrimas son el sumir del xelo nel alma
|
as leis son teas de araña que as grandes moscas traspasan, mentres que as pequenas quedan atrapadas nelas
|
as lembranzas que temos os uns dos outros, mesmo no amor, non son iguais
|
as linguas, como as relixiois, viven das herexías
|
as mentes privilexiadas sempre se distinguiron pola súa capacidade de sobreviviren mesmos aos piores sistemas educativos
|
as mulleres ámannos polos nosos defectos. Se temos de máis, perdóannos todo, mesmo os nosos xigantescos intelectos
|
as mulleres son tan hipócritas que faen crer os fillos que a súa mai era uha santa
|
as mulleres tein que facer todo el duplo de ben que os homes para seren recoñecidas a metade. Por sorte, iso non é tan complicado
|
as palabras e o corazón non sempre se poen de acordo
|
as palabras non as faen os académicos nas academias, senón a xente na rúa. Os autores dos dicionarios cóllennas cuase sempre demasiado tarde, embalsaman nelas por orde alfabética, muitas veces cuando xa non significan o que pensaran os sous inventores
|
as palabras que faen fortuna empobrecen a lingua
|
as palabras que se usan para describir a realidade crean a realidade
|
as palabras son todo el que temos
|
as persoas non tein ideas; son as ideas as que descobren as persoas
|
as preguntas que non teñan resposta por si mesmas, nunca non terán resposta
|
as sátiras que el censor é quen de comprender están ben prohibidas
|
as traduciois, como as esposas, rara vez son fieis se tein algo de atractivo
|
ás veces a nosa luz apaga, mais despois a chama é reacesa por outro ser humano. Cada un de nós ha estar ben agradecido a quen a reacendeu
|
ás veces convén tentar de ser feliz dentro da desgracia aceptándola que luitar contra ela
|
ás veces é máis bonito camiñar que chegar. A chegada non existe, non é máis que un momento del camín
|
ás veces hai que dicir a verdade para te creren cuando mintes
|
as vitorias contra as mulleres son as únicas que se alcanzan fuxindo
|