Logos Multilingual Portal

Select Language



Oscar Wilde (1854 - 1900)  

Poet and dramatist, son of Sir William Wilde, the eminent surgeon, was born in Dublin, and educated first at Trinity College, and later at Oxford.
He was one of the founders of the english esthetic movement which believed in art less as an escape from than as a sobstitute for life.
The poets of the nineties aimed to demonstrate, in their works as well as in their existence, a way of life which was identical to a way of art. Among his writings are Poems (1881), The Picture of Dorian Gray, a symbolic novel and the manifesto of english estheticism, and several plays, including Lady Windermere’s Fan, A Woman of no Importance, and The Importance of being Earnest. In his comedies, unlike his prose writings, Wilde strove to reduce the formulas of the Victorian melodrama to an ultrasophisticated stylization. But dialogues and plots showed an ideal wit and an extraordinary love of paradox capable of provoking and shocking the contemporary audience.
Later on in his brief life, he was convicted of a serious offence (Wilde was accused of homosexuality), and after his release from prison in Reading, he went abroad and died miserably in Paris at the age of 46.
From Biographical Dictionary of English Literature - the Everyman Edition of 1910


links:
 - Photographs of Oscar Wilde
 - The World-Wide Wilde Web

aliquid tragici inest in hoc quod, ut machinam idoneam ad eum substituendum in opera homo invenit, fame laborare coepit
amor caecus non est, at contuetur longinqua; documentum est quod vitia videre incipit cum decedit
amor sui positus non est in hoc, quod vivimus ita ut nos iuvat, sed quod postulamus ut ceteri, ita ut nobis placeat, vivant
beatitudinis secretum vinci a voluptate est
bruta vis ferri potest, at non brutus intellectus
cum homines mecum conveniunt, semper videor errare
cur verbis gravibus uteris? Valde paulum significant
doctrina mira est, sed meminisse interdum bonum est nihil quod mereatur cognosci instrui potest
duo sunt ordines hominum: iusti et iniusti. Qui dividunt iusti sunt
experientia nomen est quod nostris erroribus imponimus
feminae nos amant propter vitia nostra. Si nobis satis sunt, nobis omnia ignoscunt, etiam intellectum
foedissimum est homines dictitare, nobis inscientibus, ea quae sunt admodum vera
haec suspensio terribilis est. Spero eam perdurare
hodie bene educatum esse magnum incommodum est, cum excludaris a multis rebus
hodie iuvenes cogitant pecuniam plurimi esse et, cum senes facti erunt, ita esse reperient
homo est animal rationale que desinit esse compos sui ubi se gerere ex rationis legibus accitur
in hoc orbe terrarum solum duae tragoediae sunt. Altera cum non consequamur quod cupimus, altera cum consequamur
in negotiis magni momenti caput forma est, non sinceritas
iuvat me ipsum audire cum loquor. Inter quae magis delectantur est. Saepe longas sermocinationes mecum teneo et tam intelligens sum ut interdum ne verbum quidem quod dico intelligam
ludere semper fideliter necesse est. Cum paginas superiores teneas
mihi est sobrium iudicium. Mihi satis est optimum
miraculis non credo. Nimia vidi
modesti esse debemus et meminisse ceteros inferiores quam nos esse
multa abiceremus nisi timeremus ne quis ea colligeret
mundi magna facinora in cerebro eveniunt
nihil explanaveris. Nam amicis opus non est, inimici tibi fide non habebunt
Nihil explanaveris. Nam amicis opus non est, inimici tibi fidem non habebunt
nonnumquam annos transigimus nec omnino vivimus: subito tota vita in unum punctum se colligit
officium quod putamus ceteros agere est
omnia infesta sunt. Sed, nisi ita fuissent, vivere operae pretium non esset
omnino quod sentio vere dico. Sed hodie hoc gravis error fit quia periculum est ne recte intelligatur ab hominibus
opera refugium est iis qui nihil agunt
opinio publica conatus ignorantiam hominum temperandi et ad dignitatem vi corporis efferendi est
plebis ordinibus alia missio non est nisi bonum exemplum praebere
qui omnia ducit in peius est qui, si inter duo mala eligere potest, utraque eligit
quia genus humanus nesciebat quo iret potuit viam invenire
quicumque amici dolorem, sed nobilis animus tantum amici fortunam pati potest
quis, amatus, miser est?
quoad bellum malum iudicabitur, semper homines allicientur.Cum vile iudicatum erit, populare esse desinet
saepe vera vita est quam non vivimus
satis iuvenis non sum ita ut possim omnia cognoscere
semper inimicis tuis ignosce. nihil eos magis vexat
senes septuaginta annos supergressos admiror: semper amorem perpetuum offerunt
si quid mulier sentiat cognoscere vis, eam aspice nec audias
solum de hoc quod nostra non interest opinionem sine praeiudiciis omnino exprimere possumus, quae causa sine dubio est quod opiniones integrae nullius pretii sunt
sufficit, ad hominem perdendum, meliorem efficere
tabaci fistula perfectum genus voluptatis perfectae est. Libido est et manes non satiatus.Quid amplius quaerere potes?
tibi semper amandum est. Itaque numquam uxor ducenda est
tum maxime cum dei nos poena afficere volunt preces nostras audiunt
unum tantum in orbe terrarum peius est quam quod de quodam loquantur: quod de eodem non loquantur
valde me iuvant partes factionesque: loca una sunt ubi de rebus publicis nemo loquitur