Logos Multilingual Portal

Select Language



Oscar Wilde (1854 - 1900)  

Poet and dramatist, son of Sir William Wilde, the eminent surgeon, was born in Dublin, and educated first at Trinity College, and later at Oxford.
He was one of the founders of the english esthetic movement which believed in art less as an escape from than as a sobstitute for life.
The poets of the nineties aimed to demonstrate, in their works as well as in their existence, a way of life which was identical to a way of art. Among his writings are Poems (1881), The Picture of Dorian Gray, a symbolic novel and the manifesto of english estheticism, and several plays, including Lady Windermere’s Fan, A Woman of no Importance, and The Importance of being Earnest. In his comedies, unlike his prose writings, Wilde strove to reduce the formulas of the Victorian melodrama to an ultrasophisticated stylization. But dialogues and plots showed an ideal wit and an extraordinary love of paradox capable of provoking and shocking the contemporary audience.
Later on in his brief life, he was convicted of a serious offence (Wilde was accused of homosexuality), and after his release from prison in Reading, he went abroad and died miserably in Paris at the age of 46.
From Biographical Dictionary of English Literature - the Everyman Edition of 1910


links:
 - Photographs of Oscar Wilde
 - The World-Wide Wilde Web

a sola miscioin de classe popolare a l\'é quella de dâ o bon exempio
a-a giornâ d\'ancheu i zoeni s\'appénsan che e palanche séggian tutto, e quande saian vegi descreuvian ch\'a l\'é pròpio de coscì
a-o mondo gh\'é söo che \'na cösa ch\'a l\'é pezo de fâse fâ di parli appreuvo: no fâse fâ di parli appreuvo
astimmo chi gh\'à ciù de settant\'anni: dan de longo a-e dònne un amô pe tutta a vitta
aveighe avùo \'na bonn-a educaçion, a-a giornâ d\'ancheu, o l\'é un grande desvantaggio, appreuvo ch\'a te taggia feua da \'n muggio de cöse
basta meggioâ unna personn-a pe arroinâla
besorrieiva ëse de longo innamoæ. Eive perché no se dorrieiva mai sposâse
bisà che semmo modesti e che s\'arregordemmo che i ätri van de meno de niätri
bisà de longo zugâ con lealtæ, quande se gh\'à in man e carte che peuan guägnâ
chi l\'é pöveo, s\'o l\'é ammòu?
e dònne ne veuan ben pe-i nòstri mendi. Se ghe n\'emmo ben ben, ne perdonn-an tutto, compreiso a nòstra stramesuâ intelligensa
e gente se scompartìscian inte doe menn-e: i galantòmmi e i mascarsoin. A çernia â fa i galantòmmi
gh\'é quarcösa de tràgico into fæto che, tòsto che l\'òmmo o l\'à inventòu unna màcchina bonn-a da sostituîlo into travaggio, o l\'à comensòu à fâ da bazinn-a
i grændi avvegnimenti do mondo succédan into çervello
i partïi polìtichi me gùstan pròpio, en i ùnichi pòsti che gh\'é arrestòu donde no se raxonn-a de polìtica
inte costioin de vitale importansa, l\'essensiale o l\'é o stile e no a scinçeitæ
l\'é perché l\'umanitæ a no saiva ond\'a l\'anava ch\'a l\'é arriescïa à trovâ a seu stradda
l\'egoìximo o no sta into vive comme voemmo niätri, ma into pretende che i ätri vìvan comme ne gusta à niätri
l\'instruçion a l\'é \'na cösa mai bella, ma de semme in semme besorriæ tegnîse ascì à mente che no gh\'é ninte de quello chi conta in davvei ch\'o pòsse ëse mostròu
l\'òmmo o l\'é unna bestia raçionale, ch\'a perde o contròllo tutte e vòtte ch\'o dovieiva comportâse segondo e régole da raxon
mi son de bocca bonn-a: me contento do mëgio che gh\'é
no son basta zoeno da savei tutto
o dovei o l\'é quello che ç\'aspëtemmo che fasse i ätri
o segretto da feliçitæ o l\'é de cede a-e intentaçioin
o travaggio o l\'é o sosto de quelli che no gh\'an ninte de megio da fâ
perché deuviâ de pòule gròsse? Veuan dî mai tanto pöco
st\'atteisa chì a l\'é tremenda; speo ch\'a l\'indùe!
tutte e vòtte che e gente me dan raxon, gh\'ò de longo l\'imprescion d\'aveighe tòrto
tutto l\'é peigoso. ma s\'a no foise coscì, no ghe saiæ a breiga de vive
unna çigaretta a l\'é l\'exempio milìa do piaxei milìa. A l\'é deliçiosa a no te lascia mai satisfæto. Cöse se peu voei de ciù?