tan püsè as alvema, tant püsè a parema picinin a quei chi pœl mia volar
|
tant pusè ‘n om ‘l è inteligent tant a n’as meraviglia da quel ch’a par resìa
|
tanta gent la viv contenta sensa saveral
|
tanta gent l’as perd le picole gioie dla vita intant ch’la speta la gran felicità
|
tante longhe discusion fra teologi le ‘s pœl ridusar acsì: ‘l è acsì, ‘n ‘l è csi. ‘l è acsì, ‘n ‘l è csi
|
tanti nòstar politich i è bon da far gninte. Quei ch’a resta i è bon da far da tüt
|
tegn i oc ben vert prima da maridarat, po dopo seri
|
tegnaragh trop ala perfesion, a porta senpar a preferir l’inbroi ala roba s-ceta
|
tenp teribii quei indoa i mat i conpagna i òrb
|
tesor: l’è la manera giusta par ciamar uno da cl’altar seso quand a t’at ricordi mia coma as ciama
|
tì at gh è da esar al canbiament ch’at piasares vedar in dal mond
|
ti ta t'inpirpioli intoran da tì, quan ad lasi lì, at caschi par tera
|
ti t’am sercaresi mia, s’an ta m’esi mia bela catà
|
tiraragh via al dirito ala cultura a quei chi è d’men, a roina la costitusion ad na socetà conpagn a tirarargh via i diriti civii
|
tra le pusè bele robe ch'a gh ò, gh è na qual parola ch'ò mai dit
|
tradur l’è la manera pusè profonda dal lesar
|
trata la gent conpagn s‘la fos quel ch’la dovres esar e ‘t la iutarè e dventar quel ch’la podres esar
|
tropa informasion la fa aumentar l’ignoransa con l’ilusion da scancelarla. Dal rest anca al poder ciavar con facilità l’à rendì al seso na vacada
|
tu al mond a ‘l è teatar, e i om e le done i è sol ator ch’a va dentar e fora
|
tut a val gnint e 'l rest ad men
|
tut al caratar religios dal mond agh l’ema parchè a jerusalem an gh era gnanca an manicomi
|
tüt considerà al mond agh è sol dü tipi da òm: quei ch’i sta in ca e quei ch’i gha sta mia
|
Tut quel che incò a dsma imoral, ad na qual banda e in an qual tenp, magari i la dsea moral. Cos’è alora ch’as fa credar ‘d sicur ch’a n’al posa canbiar n’atra volta nom?
|
tüt quel che üno al pœl imaginar, ‘n qualdün àltar al la podrà trasformar in realtà
|
tut quel ch'l'è inventà, 'l è ver
|
tut quel ch’a savema ‘s iuta sol a morar ‘d na mort an po pusè dolorosa da quela dle bestie ch’le sa gninte
|
tüt quel ch’agh vœl l’è ignoransa e fiducia in se stes, al suces ‘l è sicurà
|
tut quel ch’at lesi insima ai giornai ‘l è ver, a part quand at cognosi ad persona i fat
|
tut quel ch’è mia stà dit, l’è dit par senpar
|
tüt quel ch’la par bontà l’è na dimostrasion da poder
|
tut quel ch’l’è l’è tut quel ch’a sema, al fin fin , l’è parola
|
tuta la gent ch’l’at pias la gh à senpar quel da nascondar, ‘d solit al fat chi dipend in tut e par tut da la considerasion chi gh à chi atar in di so confront
|
tuta la gloria dal mond a l’è in d’an granin da forment
|
tute le bestie, fœra an qual om, li gh à l’anima
|
tute le familie contente le ‘s somilia. Quele disgrasiede a i è disgrasiade ognuna a la so manera
|
tute le parole na volta i è stade nove
|
tute le rivolusion le svanis e le lasa sol al pantan ‘d na nœa bürocrasia
|
tüte le rivolusion moderne i è fnide con pusè poter par al stato
|
tüte le robe mia tant a post l’es atira, par prima la vita, ch’l’è la roba püsè men a post ch’agh sia
|
tute le siensa esate a i è dominade dal su par sò
|
tute le volte che la gent l’a ‘m da ragion a gh o senpar l’inpresion da veragh tort
|
tute le volte ch’a t’insegni quel, insegna anca a mia fidaras da quel ch’a t’insegni
|
tüti a gh ema da übidir a le legi, ma par capirle a gh vœl ‘n avocat
|
tuti gh ema forsa bastansa par soportar le disgrasie da chi atar
|
tuti gnema da la stesa banda, sema tuti fioi dal svilup a dl’universi, dle stele e alora sema tuti fradei da bon
|
tuti i dei i era imortal
|
tuti i òm i gh à na dòna in testa; i maridà, par sonta, i gh n'à n'altra a ca'
|
tuti i sarvèi dal mond i pol far gnint dadnans a ogni matada ch'la sia d' moda
|
tuti i sorid in dla stesa lingua
|
tüti i voria vivar par tant ma nisün a voria dventar vèc
|
tüti sema tanto ignorant, ma mia tüti in dle stese robe
|
tuti sema tirà par quel ch’è pasà, parchè l’è l’unica roba ch’a conosema e amema da bon
|