qual ch’la sia la roba ch’a volema dir agh è sol na parola par farla capir, on verob sol par daragh vita e ‘n agetiv par qualificarla
|
quand sbatì şò an monument, tgnì da cat i basament, I pœl sènpar servir
|
quand a gh è do version diverse dla stesa storia, al mèi ‘l è credar a quela indoa la gent la da al pegio da se
|
quand a gh volema mal a 'n qualdun, gh volem mal da lu quel ch'è nostar
|
quand a mor l’infansia i so mort i’s ciama grand e i entra in dla sosietà, chl’è po an nom gentile par dir inferan. A l’è par sta ragion ch’a gh ema paura di putin, anca s’agh volema ben. Lor a i è al metar dal nostar andar a mal
|
quand a sa sta ben in dla propia pèl, viagiar vœl dir èsar in on àltar post, mia èsar lontan
|
quand a sarò mort, nisun sigarà par mì, ma restarò mia sot tera, son vent ad libertà
|
quand a senti la gent ch’agh picia li man a ‘n om , am dispias par lu. Par sentar i fis-c al gh avrà da far atar che canpar bastansa
|
quand a seri gioan a podea ricordar tut, ch’a fœs vera o no
|
quand a s’incontra do personalità, l’è cme na reasion chimica : le canbia tüte e do
|
quand ad vardi an qualdun ben in di oc, at sé costret a vardarat dentar da tì
|
quand agh dava da magnar ai povret i ma dsea ch’a sera an sant. Quand a m’admandava cmè mai i povret i gh ea mia da magnar, i ma dsea ch’a sera an comunista
|
quand al dotor Ionson l’à dit che esar patriòt l’è l’ultim rifug dal farabut, a n’al saveva le grose posibilità dla parola riforma
|
quand al sarvèl as forma in dla pansa a dla mama a gh 'è dentar gnanca n'idea
|
quand am gnarà l’ispirasion, l’am catarà ch’a son drè piturar
|
quand an goeran al dipend dai bancher par i besi, i è lor e mia i capi dal goeran, quei ch’a controla la sitvasion. La man ch’la da ad soravia ala man ch’la bina. I besi i ‘n gh à mia patria, i finansier i ‘n gh à né amor da patria né decensa; quel ch’a gh interesa i è i profit
|
quand an pòpol al gh à pù al coragio da difendar la so lingua ‘l è pront par la schiavitù
|
quand an qualdun al dis da saver cos’l’è la felicità, as capis ch’al l’à persa
|
quand an sapient inportant ma vec al dis che quel l’è posibil, quasi ‘d sicura al gh à ragion. Quand al dis che quel l’è inposibil quasi ad sicur al sa sbaglia
|
quand as fa a cres al coragio, quand as rimanda a cres la paüra
|
quand as gh à ‘d bisogn da tut, gh è chi è pront a credar a tut
|
quand as parla franch, ogni tant a gh è da rabiras par far in manera che tut a vaga ben
|
quand at gh è na roba, i t’la pœl portar via. Quand at la dè, ‘t l’è data. Nisün ladar at la pœl robar. E alora, l’è tua par senpar
|
quand at salti par la contentesa stà tenti ch’it tira mia via la tera da sota i pè
|
quand credarò d’inparar a canpar, inpararò a mœrar
|
quand dù òm chi laora insiem i è senpar d’acordi, ün di dù al serv a gninte
|
quand dventarò grand am piasares adventar pudlet
|
quand è rivà chì i misiuonari, i negar i gh ea la tèra e i misionari i gh ea la Bibia. I s’à insegnà a pregar a òc serà. Quand a i ema vèrt, lor i gh ea la tèra e nüàltar la Bibia
|
quand i me pe i ‘s riposa, la me ment la funsiona pü
|
quand la gent la podres far quel ch’la vœl, ad solit la fa quel ch’a fa chi àltar
|
quand la parola l’è falsa la gent la cred pù in quel ch’la sent e alora a sa dventa violent
|
quand la stanpa l’è libera e ogni om ‘l è bon da lesar, tut è sicur
|
quand la virtù l’à dormì, l’as lea su con pusè energia
|
quand le robe le va da la banda sbaliada, stì mia andaragh adrè
|
quand l’om al gh à pù fred, fam e paura, ‘l è mia content
|
quand sa ‘s admanda al significat e al valor a dla vita a vœl dir ch’a s’è malà
|
quand tuti i la pensa a la stesa manera, nisun a pensa
|
quand vedi Berlüscon e cl’àltar basot a vores dimetaram dai òm
|
quand ‘n om al copa na tigra i la ciama sport, quand na tigra la copa ‘n om i la ciama cativeria
|
quand ‘n òm indormensà e ferom in sal let al s’insonia quèl, cos’el püsè relistich? Lü cme cosiensa ch’la s’insonia o l’insoni istes?
|
quante lengue at parli, tanti om at vali
|
quante vite in na vita, quanti om in 'n om
|
quasi tuti i om i mor par le cure, mia par le malatie
|
quasi ‘d sicür l’ünich post indoa l’òm al pœdres da bon esar al sicür la sares na preşon da masima siciresa, s’an fœs mia par al fat d’esar liberà d’an moment a cl’altar
|
quei chi s’insogna dal dì i sa tante robe pusè da quei ch’a s’insogna la not
|
quei chi tradus a i è i cavai da tir a dla cultura
|
quei ch'a parla tant i dis gninte
|
quei ch’a scriv cme i parla, anca quand i parla ben, i scriv pran mal
|
quei ch’a studia la storia i è boşiadar con le carte ala man, quei ch’a scrif i romanş, con l’inmaginasion
|
quei ch’i s’è vantà d’aver fat na rivolüsion, i à sénpar vist, al gioran dòpo,ch’i savea quel ch’i fasea, che la rivolüsion ch’i ea fat la gh ea gninte da spartir con quela ch’i avres volì far
|
quei dla tasmania, i ‘n gh ea mia l’adulteri, e l’è par quel ch’i gh è pü
|
quei sodisfat a post e content i’n vœl mia ben, i s’è indormensà in dl’abitudine
|
quel cha voi , l’è che tut a sia tond, e ch’a n’agh sia mia , csì par dir ne principi ne fin in dla forma. Ma ch’la daga invece l’idea ad na roba armoniosa. Ch’l’è la vita
|
quel che par al bech l’è la fin dal mond, par al rest dal mond l’è na parpaia
|
quel ch'a ma spaventa pusè 'l è l'inveran a dla memoria
|
quel ch'è stà 'l è quel ch'al gh à da vegnar
|
quel ch’ a gh ema da conpagn a l’è ch’a sema un diferent da ch’l’atar
|
quel ch’à senpar fat adventar al stato ‘n inferan in sla tera a l’è stà propria al fat che l’om al la volea far adventar an paradis
|
quel ch’a ciamema progres l’è al canbi ‘d na rotüra da bale con n’altra
|
quel ch’a conpatema ‘d men ‘l è contra quel ch’a ciamema ragion
|
quel ch’a conta ‘n l’è mia tant l’idea, ma al fat da credaragh fin in fond
|
quel ch’a conta ‘n ‘l è mia quel ch’as dis, ma quel ch’as gh à mia da dir
|
quel ch’a fa dventar l’òm da conpagnìa l’è la paüra da restar ad par lü
|
quel ch’a rend teribil stò mond a l’è ch’agh metema la stesa pasion in dal sercar d’esar content e in dal far in manera che chi atar i n’al posa mia esar
|
quel ch’al gh insegnarà ai om a morar, al gh insegnarà a vivar
|
quel ch’al serca le antichità ‘l è al mei marì che na dona la posa veragh, pusè la dventa vecia e pusè la gh interesa
|
quel ch’am preoccupa ‘n l’è mia svare sa son grand o picolin, ma controlar sa cresi tuti i dì
|
quel ch’an servis mia al sam an servis gnanca a l’ava
|
quel ch’at consideri na cima an ‘l è àltar che ‘n scalin
|
quel ch’è bon da magnar par ‘n òm, par ‘n àltar ‘l è tòsach
|
quel ch’l è in dal cœr da chi ‘l bev mia, al sta anca in sla lengua dl’inbariagon
|
quel ch’l è mia bon da voler ben ‘l è incora püsè infelice da quel ch’an agh vœl mia ben nisun
|
Queste i è le me idee. S’le ‘v pias mia agh n’ò di atre
|